Katavi National Park
Door: annekewitteveen
Blijf op de hoogte en volg Anneke
22 April 2011 | Nederland, Amsterdam
Hello everybody
Hierbij het tweede reisverslag vanuit Tanzania!
Allereerst wil ik alle trouwe lezers bedanken voor de geweldige reacties, fantastisch dit doet mij goed.
Ook heb ik afgelopen woensdag de eerste post gekregen, 5 kaarten! Super. Ik loop al bijna 3 weken met postzegels rond maar er is hier geen ansichtkaart te bekennen. Misschien handel voor in de toekomst
Met mij gaat het goed, ik heb het reuze naar mn zin en het is elke dag op nieuw genieten en afwachten wat er gaat gebeuren. Wij in Nederland hebben de klok en hier in Afrika hebben ze de tijd! Onderhand begin ik iets te wennen aan de stijl.
Ik denk bijna dagelijks wel een keer HAAST JE ALS JE TIJD HEBT, DAN HEB JE TIJD ALS JE HAASTS HEBT.
Vandaag zijn een deel van ons mede reizigers weer vertrokken richting Nederland, voor hen nog weer een hele reis voor de boeg! Nadat er vanochtend afscheid is genomen van de Missie en alle aanwezigen zijn we met zn allen vertrokken richting Sumbawanga, Rick en ik nemen nogmaals afscheid en zwaaien en zwaaien tot ze uit zicht zijn!
Wij verblijven vandaag in de stad om even te shoppen en te internetten.
We hopen dat we vanavond by bus, auto of iets wat er op lijkt weer thuis te komen in Kilangala. Onderhand voelt het als thuis en zij wij al aardig opgenomen als locals. Er is al weer zoveel gebeurt de afgelopen week dat ik bijna niet weet waar te beginnen. Maar goed alle begin is moeilijk! Onderhand kan ik nog steeds niet wennen aan al het ongedierte wat hier leeft. Ik loop s avonds met de broekspijen bij mn sokken in en zorg er voor dat mijn knijpkat dicht bij de hand is, ik kan gerust stellen dat wij samen 1 zijn. Vorige week hebben we de eerste slang(en) gezien, ik kon geen woord uitbrengen. Het was een lime groene slang van ongeveer 75 cm die via de muur het huis van Pytsje Kampen in is gegaan. En NU! Het schijnt een erg giftig en gevaarlijk beest te zijn en er moet op wat voor manier dat ook wat aan gedaan worden. Plan de campagne word opgesteld en uitgevoerd, allereerst zijn ze begonnen om een opening te maken in het dak om er vervolgens een hoop roken in te blazen! Hmm lekker een stukje gerookt vlees word er gegrapt, ik kan er nog steeds niet om lachen. De gemiddelde bloeddruk is zeker boven de 200! Onder tussen is er iemand onderweg om Juma Moses zijn huisaap te halen en een kat beide worden op het dak gezet in de hoop dat een van tweeen de slang dood, op eet of ....! Twee dagen later zien we weer een slang via de zelfde ingang het huis ingaan en NEE het is niet dezelfde. Weer word het hele ritueel herhaald. Gelukkig zijn Pytje, Tjitske en Pietsje een aantal dagen weg en krijgen zij er niks van mee.
Het is de bedoeling dat Rick en ik de komende weken gaan wonen in het huis van Pytje en het is afwachten of het met of zonder snake is!
Afgelopen maandag en dinsdag zijn we met de hele groep naar Katavi National Park geweest, we hebben het geweldig gehad, een complete show van vele dieren. Ik heb prachtige fotos kunnen maken. Naast alle uitstapjes en tripjes ben ik volop werkzaam in het ziekenhuis Kilangala Health Center (KHC). Overdag, savonds of snachts het werk gaat ook hier 24 uur per dag door. Onderhand heb ik al 5 bevalingen meegemaakt en weet nu ongeveer het verloop, al blijft het heel bijzonder. Ook de zwangerschapscontroles zetten in grote getalle voort. Momenteel zijn er een aantal Malaria patienten en een een kindje dat verbrand is opgenomen in het KHC. Gister hebben we een drukke dag gehad handen en oren te kort, zwangerschaps controles, een bevaling, bloedafnama voor labcontrole en het reguliere spreek uur van de artsen.
Dr. Audifas komt mij halen en neemt me mee naar zijn spreek kamer, met handen en voeten begrijpen wij elkaar als geen ander. Er zit een jonge vrouw met een baby niet ouder dan 3 maand, op het eerste oog niks opmerkelijks te zien totat Dr. Audifas de mond van de baby opent, ik zie een wit iets op de onderkaak zitten en voel er voorzichtig aan. Het is een tand en die hoort daar niet dat is de boodschap, voorzichtig vraag ik wat we er aan kunnen doen waar als antwoord op volgt MOVE! Binnen een minuut is de tand verwijderd het is een flinke. Klus geklaard dus weer terug naar waar ik was gebleven, er staan onderhand wel 50 mensen voor het ziekenhuis op wacht er is hier geen wachtkamer of iets wat er op lijkt. Het is erg druk bij het afname lab en ik word gevraagd of ik kan bij springen, euh nou ja euh het is niet mijn dagelijkswerk leg ik uit! Hkunamatata (geen probleem) gewoon doen en proberen, ik kijk even over de schouder mee mijn kennis weer op te halen en besluit het te proberen. Er is hier geen stuw band maar een stukje touw wat om de boven arm word gedaan! Stuwen, vuist maken en prikken HELD ik ben een eerste klas stakker als het mij zelf betreft maar ik heb totaal geen moeite om maar raak te prikken. De eerste 3 verlopen niet geheel vlekkeloos maar inmiddels gaat het 8 van de 10 keer in 1 keer goed. Tussen door nog een bevalling en uiteidelijk sluiten we om 15.30.
Inmiddels ben ik bijna 5 KG lichter, buikgriepje en de voeding is niet zoals thuis! Ik heb de riem op het laatste gaatje en nog zakken mn broeken, euh een oplossing! En natuurlijk die is er ik ben bij de VTC werkplaats geweest om te vragen of ze mij misschien willen helpen, volmondig werd er met JA geantwoord.
Vervolgens shirtje iets omhoog en de riem die ik droeg los maken, alle 5 de mannen stuiteren ongeveer 5 mtr achteruit bij deze actie! Pole Pole (rustig maar) is het enige wat ik kan uitbrengen, wederom maak ik met handen en voeten duidelijk wat mijn bedoeling is, oooh. Onderhand begin ik al een aardig woordje Swahili te spreken, het valt nog niet mee maar de locale bevolking spreekt geen woord Engels. Ik kan nog zoveel meer vertellen maar ik moet stoppen, we moeten de stad nog in en nog een manier vinden om weer thuis te komen en het is de bedoeling om nog te verhuizen!
Nog even terug, hoe kan ik dit nu tocht vergeten! De giften die ik mee heb gekregen vanuit Nederland zijn met tranen in de ogen ontvangen. De bloeddrukmeters en het bloedsuiker apparaat zijn volop in gebruik. Ik heb instructie gegeven en er is onderling volop geoefend train de trainer! Het bloedsuiker apparaat was toch het meest indrukwekkend, hoe is het mogelijk, hoe is het mogelijk! De artsen lopen zo trots als een pauw rond met het gele koffertje. Na een ochtend vergaderen hebben ze aangegeven wat ze nog graag voor het geld bedrag willen aanschaffen. Het is voor hier een enorme klap geld en kunnen het bijna niet begrijpen.
De keus is gemaakt voor lakens, dekens en medicijnen. Alle drie zijn noodzakelijk maar de medicijnen nog het meest, de apotheek is lang niet gevuld met wat er noodzakelijk is. We hebben een inventarisatie gemaakt en de komende week worden de medicijnen gehaald uit Dar Es Salaam.
Namens de Missie en het KHC heel hartelijk dank voor alle giften, fantastisch.
Groetnis en een dikke tut
Anneke Witteveen
Hierbij het tweede reisverslag vanuit Tanzania!
Allereerst wil ik alle trouwe lezers bedanken voor de geweldige reacties, fantastisch dit doet mij goed.
Ook heb ik afgelopen woensdag de eerste post gekregen, 5 kaarten! Super. Ik loop al bijna 3 weken met postzegels rond maar er is hier geen ansichtkaart te bekennen. Misschien handel voor in de toekomst
Met mij gaat het goed, ik heb het reuze naar mn zin en het is elke dag op nieuw genieten en afwachten wat er gaat gebeuren. Wij in Nederland hebben de klok en hier in Afrika hebben ze de tijd! Onderhand begin ik iets te wennen aan de stijl.
Ik denk bijna dagelijks wel een keer HAAST JE ALS JE TIJD HEBT, DAN HEB JE TIJD ALS JE HAASTS HEBT.
Vandaag zijn een deel van ons mede reizigers weer vertrokken richting Nederland, voor hen nog weer een hele reis voor de boeg! Nadat er vanochtend afscheid is genomen van de Missie en alle aanwezigen zijn we met zn allen vertrokken richting Sumbawanga, Rick en ik nemen nogmaals afscheid en zwaaien en zwaaien tot ze uit zicht zijn!
Wij verblijven vandaag in de stad om even te shoppen en te internetten.
We hopen dat we vanavond by bus, auto of iets wat er op lijkt weer thuis te komen in Kilangala. Onderhand voelt het als thuis en zij wij al aardig opgenomen als locals. Er is al weer zoveel gebeurt de afgelopen week dat ik bijna niet weet waar te beginnen. Maar goed alle begin is moeilijk! Onderhand kan ik nog steeds niet wennen aan al het ongedierte wat hier leeft. Ik loop s avonds met de broekspijen bij mn sokken in en zorg er voor dat mijn knijpkat dicht bij de hand is, ik kan gerust stellen dat wij samen 1 zijn. Vorige week hebben we de eerste slang(en) gezien, ik kon geen woord uitbrengen. Het was een lime groene slang van ongeveer 75 cm die via de muur het huis van Pytsje Kampen in is gegaan. En NU! Het schijnt een erg giftig en gevaarlijk beest te zijn en er moet op wat voor manier dat ook wat aan gedaan worden. Plan de campagne word opgesteld en uitgevoerd, allereerst zijn ze begonnen om een opening te maken in het dak om er vervolgens een hoop roken in te blazen! Hmm lekker een stukje gerookt vlees word er gegrapt, ik kan er nog steeds niet om lachen. De gemiddelde bloeddruk is zeker boven de 200! Onder tussen is er iemand onderweg om Juma Moses zijn huisaap te halen en een kat beide worden op het dak gezet in de hoop dat een van tweeen de slang dood, op eet of ....! Twee dagen later zien we weer een slang via de zelfde ingang het huis ingaan en NEE het is niet dezelfde. Weer word het hele ritueel herhaald. Gelukkig zijn Pytje, Tjitske en Pietsje een aantal dagen weg en krijgen zij er niks van mee.
Het is de bedoeling dat Rick en ik de komende weken gaan wonen in het huis van Pytje en het is afwachten of het met of zonder snake is!
Afgelopen maandag en dinsdag zijn we met de hele groep naar Katavi National Park geweest, we hebben het geweldig gehad, een complete show van vele dieren. Ik heb prachtige fotos kunnen maken. Naast alle uitstapjes en tripjes ben ik volop werkzaam in het ziekenhuis Kilangala Health Center (KHC). Overdag, savonds of snachts het werk gaat ook hier 24 uur per dag door. Onderhand heb ik al 5 bevalingen meegemaakt en weet nu ongeveer het verloop, al blijft het heel bijzonder. Ook de zwangerschapscontroles zetten in grote getalle voort. Momenteel zijn er een aantal Malaria patienten en een een kindje dat verbrand is opgenomen in het KHC. Gister hebben we een drukke dag gehad handen en oren te kort, zwangerschaps controles, een bevaling, bloedafnama voor labcontrole en het reguliere spreek uur van de artsen.
Dr. Audifas komt mij halen en neemt me mee naar zijn spreek kamer, met handen en voeten begrijpen wij elkaar als geen ander. Er zit een jonge vrouw met een baby niet ouder dan 3 maand, op het eerste oog niks opmerkelijks te zien totat Dr. Audifas de mond van de baby opent, ik zie een wit iets op de onderkaak zitten en voel er voorzichtig aan. Het is een tand en die hoort daar niet dat is de boodschap, voorzichtig vraag ik wat we er aan kunnen doen waar als antwoord op volgt MOVE! Binnen een minuut is de tand verwijderd het is een flinke. Klus geklaard dus weer terug naar waar ik was gebleven, er staan onderhand wel 50 mensen voor het ziekenhuis op wacht er is hier geen wachtkamer of iets wat er op lijkt. Het is erg druk bij het afname lab en ik word gevraagd of ik kan bij springen, euh nou ja euh het is niet mijn dagelijkswerk leg ik uit! Hkunamatata (geen probleem) gewoon doen en proberen, ik kijk even over de schouder mee mijn kennis weer op te halen en besluit het te proberen. Er is hier geen stuw band maar een stukje touw wat om de boven arm word gedaan! Stuwen, vuist maken en prikken HELD ik ben een eerste klas stakker als het mij zelf betreft maar ik heb totaal geen moeite om maar raak te prikken. De eerste 3 verlopen niet geheel vlekkeloos maar inmiddels gaat het 8 van de 10 keer in 1 keer goed. Tussen door nog een bevalling en uiteidelijk sluiten we om 15.30.
Inmiddels ben ik bijna 5 KG lichter, buikgriepje en de voeding is niet zoals thuis! Ik heb de riem op het laatste gaatje en nog zakken mn broeken, euh een oplossing! En natuurlijk die is er ik ben bij de VTC werkplaats geweest om te vragen of ze mij misschien willen helpen, volmondig werd er met JA geantwoord.
Vervolgens shirtje iets omhoog en de riem die ik droeg los maken, alle 5 de mannen stuiteren ongeveer 5 mtr achteruit bij deze actie! Pole Pole (rustig maar) is het enige wat ik kan uitbrengen, wederom maak ik met handen en voeten duidelijk wat mijn bedoeling is, oooh. Onderhand begin ik al een aardig woordje Swahili te spreken, het valt nog niet mee maar de locale bevolking spreekt geen woord Engels. Ik kan nog zoveel meer vertellen maar ik moet stoppen, we moeten de stad nog in en nog een manier vinden om weer thuis te komen en het is de bedoeling om nog te verhuizen!
Nog even terug, hoe kan ik dit nu tocht vergeten! De giften die ik mee heb gekregen vanuit Nederland zijn met tranen in de ogen ontvangen. De bloeddrukmeters en het bloedsuiker apparaat zijn volop in gebruik. Ik heb instructie gegeven en er is onderling volop geoefend train de trainer! Het bloedsuiker apparaat was toch het meest indrukwekkend, hoe is het mogelijk, hoe is het mogelijk! De artsen lopen zo trots als een pauw rond met het gele koffertje. Na een ochtend vergaderen hebben ze aangegeven wat ze nog graag voor het geld bedrag willen aanschaffen. Het is voor hier een enorme klap geld en kunnen het bijna niet begrijpen.
De keus is gemaakt voor lakens, dekens en medicijnen. Alle drie zijn noodzakelijk maar de medicijnen nog het meest, de apotheek is lang niet gevuld met wat er noodzakelijk is. We hebben een inventarisatie gemaakt en de komende week worden de medicijnen gehaald uit Dar Es Salaam.
Namens de Missie en het KHC heel hartelijk dank voor alle giften, fantastisch.
Groetnis en een dikke tut
Anneke Witteveen
-
22 April 2011 - 10:10
Lianne:
heej Anneke!
Wat in macht ferhaal wer!
Wat kinsto it moai fertelle sis! haha.
Makkest der heel wat mei! Ik bin erch beniid as de slang noch werom foen is!! brrrrr. wat eng sis! Heel soart plesier der!! wat silst der in soart leare sis! Groetsjes Lianne -
22 April 2011 - 10:20
Wietske:
Hey Anneke,
Wat wer in machtig verhaal.
Sit it mij in big smile te lêzen. Wat wer in belevenissen. Wat die slangen betreft, dêr wie ik yn Australië ik net sa gerust op en toen vertelden se dast in soad lawaai meitsje must. Fiene se net sa leuk. Miskien helpt it, haha. Must ik de groeten hebbe fan Johan en ik bin benijd nei dien folgende verhaal.
Groetjes Johan en Wietske -
22 April 2011 - 10:25
Els R:
Waauw Anneke!
Voor ons onvoorstelbaar die verhalen.
Je wordt straks een ander mens!
Fijn dat je je al "thuis"voelt.
Ik zie je in gedachten lopen tussen de donkere bevolking.
Je gaat vast niet met een gerust gevoel slapen met het idee dat die limekleurige slangen daar rond glijden.
Respect heb ik voor je hoor!
Hier alles bij 't oude, maar wel heel mooi, warm zomerweer!
Veel plezier en take care! Els. -
22 April 2011 - 10:55
Koos:
He Anneke,
Weer met een dikke smile je verhaal gelezen.
Het is gewoon om te smullen zoals jij de dingen verwoord. Ik zie het als een film voor mij.
Heel fijn dat de locals blij zijn met de giften, dat moet toch een heel fijn gevoel zijn.
Blijf vooral doen wat je hart je ingeeft, dan komt het zeker goed.
En vergeet de klok maar, want daar hebben we in nederland al genoeg last van...haast haast haast.
Groeten van Koos ut Riis -
22 April 2011 - 11:50
Anita K:
Tjonge jonge, wat maak jij wat mee.
Geweldig om weer te lezen. Dhr. de Groot snapt maar niet wat jij daar zoekt, nou ik wel, slangen!!!!!!!!!
Je krijgt de groeten van je grote vriend!
Voor afvallen moeten we dus naar Afrika, ha, ha!
De spanning 4de klasse neemt toe, kampioenschap ENS, NOK en de Wâlde.
Oh, oh, de derby komt nabij, kan bijna niet wachten.
Nou de jeudel en het ga je goed!
-
22 April 2011 - 12:12
Karin En Gerrit :
Anneke ook wij genieten van je leuke en bijzondere verhalen.
Waren wij ook nog maar zo jong dan kwamen wij je zo helpen. Met dit mooie werk.
ps Hebben die mensen daar echt van die dikke lippen.
groetjes Karin v d Iest -
22 April 2011 - 14:36
Citie:
Wouw,Anneke wat is 't mooi en machtich om wer wat te lêsen!
Ik woe dyn kop wolris efkes sjen mei al die gekke bisten!!
Doarsto wol te sliepen? En wa is Rick?
Wat silsto die ryk fiele asto straks wer werom bist!
Genietsje famke, en de groetnis fan ús Ep en Gys.
-
22 April 2011 - 15:02
Wilma Van N:
Hey Anneke,
je beleeft het gewoon mee,zoals jij het schrijft,super.
Harrejakkes man al dat ongedierte,ik had geen oog dicht gedaan die engerds kruipen overal waar je het niet wil,ik zou geen oog dicht doen.
wat een ervaringen doe je ook op,misschien een idee voor de TZS uitbreiding d.m.v het aan bieden van een kraampakket,weer een specialisatie erbij.
Hey meid ,veel succes daar en geniet van alles.
Groetnis Wilma -
22 April 2011 - 18:09
Tiertsje:
Hoi Anneke, leuk om dyn ferslach wer te lêzen! Skitterend watst allegear meimakkest, en ek leuk datsto dan tidens dyn útstapke nei de stêd ús diel út meitsje litst fan dyn aventoer dêr!
Spitichgenôch silst mei dyn "ferloskunde" erfaring aanst yn Talma Hiem wol net oan de slach kinne ;-)
It sil wol wer efkes duorje, mar ik sjoch no al wer út nei dyn nije ferslach. Groetnis Tiertsje -
22 April 2011 - 18:21
Johan,Gea En Germjan:
wauw!
leafs us -
22 April 2011 - 19:29
Walte En Annie:
Leave Anneke!!
Wat een avontuur!! Geweldig!
Ik geniet als ik jou verhalen lees! Met n hele ervaring in je pocket kom je eind mei weer thuis!!
Veel liefs -
22 April 2011 - 20:49
Jolanda:
Hoi Anneke,
Wat weer een boeiend verhaal. Dat arme kindje met haar tand. Ik zou de broekspijpen maar in de sokken houden,met al die enge slangen. Anne wil ook wel een paar weekjes naar Afrika om af te vallen.
Hou je taai.
groet Jolanda en Anne. -
23 April 2011 - 01:16
Joke:
wat een prachtig verhaal. Hoe je het ook opschrijft en verwoord PRACHTIG!
En wat geweldig dat je wat kan betekenen voor de bevolkig daarzo en je leert er ook nog van......
Nou meid we zien weer uit naar je volgende verslag, we lezen het in een adem uit.
Het ga je goed, geniet en doe wat je hart ingeeft.
groetjes,
Joke en Peter en kids -
23 April 2011 - 06:29
Anneke :
Anneke, wat een belevenissen. Je malus bloeit heel mooi! De tegenstelling moet heel groot zijn met daar. Heerlijk dat je dat mee kunt maken en nog zinvol bezig kunt zijn.
Groetjes, Anneke -
23 April 2011 - 10:31
Friskje:
Fantastisch Anneke,
Wat een avonturen maak jij mee!!!
Hopelijk kom je de tijd door zonder al te grote problemen m.n. je health. GEWELDIG dat wij mogen meegenieten. Jij bent onze TOPPER!!!
Onthaast maar fijn en houdt je hoofd koel. Wel meezingen in de kerkdienst hè Anneke. ha ha ha. gr. v. o. allmaal. -
23 April 2011 - 17:08
Jittie:
Hoi Anneka
wat weer een prachtig verhaal, en wat beleef je weer van alles, ik moet er niet aan denken om een slang tegen te komen brrr.
Zo te lezen heb je al heel wat bloedprik ervaring, blij dat het niet bij je zelf is ( Nog geen bijnaam bloedzuiger)???
Ook nog een oplossing om je broek aan te snoeren ,doe maar een stuk touw er om.Oja, en schrijf je de volgende keer wat meer over Rick we worden nu toch wel wat nieuwsgierig wie dat is?? Hier alles goed,groetjes Jittie ,ook van Siete hoor?? -
23 April 2011 - 17:26
Anita Pietersma:
Hee Anneke..!!
Wat wer in ferhaal sis..!!
Sjog no alwer ut nei it folgende..!!
Drok drok drok der.. en wurk folop..!!
In soad plesier der en rustig oan..!!
De groeten ek van us heit en mem
Groeten Anita
-
23 April 2011 - 20:22
Betty Witteveen:
Wat een verhaal....
Fantastisch dast dit mei meitsje kest,dit hest mar wer in the pocket,san ervaring!
Dast sto inderdaad nog sliepe kest??
mei al die belevenissen ient sikenhus en dan nog die slang....
bin beneid nei dyn volgende ervaringen diest beleefst!sukses! -
24 April 2011 - 11:05
Baukje:
Wat wer een verhaal Anneke!jaaa slangen !er heb ik toen ek wol een aantal keren van stean te springen!ieeell! mar super man dast het sa nei dien zin hest en dast savolle kist dwan voor die minsken der! nou geniet van de omgeving!:D tot oer un maandje!;)
x -
24 April 2011 - 13:08
Rommert En Klaske:
Dus Anneke, do moast mear oppasse foar de slangen dan foar dy mannen dêr want dy binne mei syn fiven al benaud foar tsien sentimeter bleat blank fel. Fierders dêr noch in moaie tiid tawinske.
Groetnis fan Rommert en Klaske -
24 April 2011 - 17:49
Anita De Boer:
Hoooi Anneke!
Genoten van je verhaal!
Wat een totaal andere wereld daar zeg.
Is de slang al ontdekt??
Pfff, je maakt daar wat mee hè...
Veel plezier! Have fun!
Groetjes Anita -
24 April 2011 - 23:55
Femke:
he Anneke!
Wat wer super folle beleefd sis! Hear it dy helemaal sissen sa ast do it noteerst!! haha, prachtig! Fyn it erg stoer dast do dy oan it bloed afnimmen wagest!! Se binne vast erg bliid mei dy! groeten femke -
25 April 2011 - 12:27
De Fabertjes:
Hoi An,
Haw wer mei in soad genot dyn ferhaal lêsen..Wat in belevenissen geweldich!Bist echt in bikkel do!
Geniet!
Leafs,Simen,Rimke,Janiek en Arjen! -
25 April 2011 - 13:26
Han Holland:
Met veel plezier je tweede verslag gelezen. Wat kun je op die plek veel goeds doen. Ik kijk nu al uit naar je derde verslag. Kun je eens vertellen waar je maaltijden uit bestaan???, wat staat er zoal op het menu?? -
25 April 2011 - 16:16
Adri:
wat een verhalen, is er al een kleine anneke geboren, ze zal wel vernoemd zijn.
Die slangen lijken mij erg beangstigend.
ben benieuwd naar je volgende verslag.
groetjes adri -
25 April 2011 - 20:03
Symona:
Ha die Anneke,
Bedankt dat je je avonturen met ons wil delen. Eigenlijk beleven we alles met je mee zo mooi omschrijf je alles. Het schreeuwen horen we en je angst voelen we bij het zien van die enge slangen. Brrrrrrr. Neem m'n petje af voor al het goede werk wat je daar doet onder de omstandigheden zoals ze daar zijn. Helemaal TOP. En alle ervaringen, zowel positief als negatief, die je daar meemaakt maken je heel veel wijzer en rijker. Maak er nog een mooie tijd van en gooi al je talenten in de strijd. Volgens mij laten ze je straks niet meer terug gaan. En eh. ... wat fijn dat het geld zo goed besteed is. He meid, hou je taai en laat ons nogmaals meegenieten van je avonturen. We hangen allemaal aan je lippen.
Dikke tuut voor deze grote kanjer. -
25 April 2011 - 20:24
Fam. Witteveen Mûrns:
Heej Anneke!
Jemig wat een verhalen! Drokte dear in ut siekenhûs alliger beesten in dien bêd en in dien hûske!... Ik wol, wol gelove dast die dear de eagen ût sjochst. Ut is hiel wat oas dan Aldemardem en omstreken. Heit sei dat hij ût knap foen dast dit alliger dochst ut is net niks san ein van hûs. en hij woe wol graag us om ût hoekje sjen wast dear alliger dochst. We binne beneid nei ut volgende verhaal.
Groetnis ût Mûrns -
25 April 2011 - 21:26
Annie:
ha Anneke
ik wie joun oan't wurk en seach dyn ferhael, thús kommen direkt de laptop op de skette om it te lêzen .
prachtig !!!!!
wat in belevenis , wat bin ik blij dat dêr yn it wikeler bosk gjin slangen binne brrrrrrrrrrrrrr
genietsje fan alles dêr om dy hinne ,groetnis út wikel -
26 April 2011 - 09:20
Es:
Prachtige verhalen Anneke en die slangen HAHA
Ondanks alle ongedierte weet je waarvoor je daar bent...
Groetjes Esmeralda. -
26 April 2011 - 12:19
Josè A:
He Anneke..
Wat super allemaal! Vind het echt dapper van je wat je allemaal doet!
We zullen vanaaf ff balle tegen DWP, JE hoort het resultaat wel..
Succes der nog..
Dikke tut -
26 April 2011 - 14:35
Klaas En Rikie:
Ik /wij hebben het verslag gelezen en met veel plezier. Wat geweldig dat jij je daar al "thuis" voelt en wat je allemaal in die paar weken al hebt meegemaakt. Het is niet niks!
Wy havvwe in protte respekt foar dei!
Groetnis en in dikke tút fan ús út Aldemardum!
Klaas en Rikie -
26 April 2011 - 14:55
Marga W:
Heeee vroedvrouw,
wat maak jij wat mee!!!!
wat een enorm verschil hier met Nederland he!!!
en super geschreven,
hey meid
heeeeeeeeeeeeeeeeeeel veel plezier nog!!!!!!
echt een ENORME ervaring
XXXXX Marga
-
27 April 2011 - 07:10
De Roaskes:
Hey Anneke
Wat wer in moai ferhaal, genietsje en laitsje om dyn út spraken.
Sjoch dy al stean mei de sokken oer de broekspipen, do âlde biste gek.
Ik woe wol efkes in migje wêze.
Anneke sukses fjirder en genietsje.
Groet en leafs fan de Roaskes út Murns
-
27 April 2011 - 08:55
Akke Boonstra:
hoi Anneke
wat weer een geweldig reisverslag
je komt weer terug met een ervaring
die niemand je af kan nemen. en voor jou toekomst van enorme waarde
zal zijn!!!!!!!! heel veel goede dagen
daar toegewenst
groet Akke Boonstra
-
27 April 2011 - 20:12
Ymkje:
Ik tocht us efkes sjen ot us Anneke ol wer wot skrean het..en ja jer wot wer een belevenissen!!
Geweldig mooi hoest olles omskrieuwst,sponnend!!!
Enne.....ist lukt mei de riem?haha
Nog een hele goeie tied der!
Groetnis Ymkje -
28 April 2011 - 02:46
Dory:
Laten ze je wel weer gaan,
volgens mij houden ze je daar graag.
groeten Dory en Boukje -
28 April 2011 - 08:42
Regina Witteveen:
Ha Anneke!
Machtig mooi! Wat een verhalen sis haha, do makkest heel wat mei sa te lezzen, kest leuk vertelle! Ik sjog 't soms al helemaal foar my haha! Hé nog een soad succes en foaral geniete, ik sjog ut nei dyn folgende verhaal!
Leafs fan ûs ut de lege leane! -
28 April 2011 - 18:16
Karin V:
Wat dapper van je Anneke, wat beleef je daar wat. Je zit in een totaal andere wereld en als je terug komt lach je om een spinnetje (zo'n grote harddraver bedoel ik dan).
Hou je taai en een dikke tút terug! -
28 April 2011 - 20:19
Jildou De Roos:
Heeee Anneke,
Macht verhaal!! Die slangen hoef ik ek nit tsjin te kommen.. Aaaah!
Geniet dr fan!
Leafs Jildou
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
